1.1 Με απλά λόγια 

Το Performing Προσωπκής Βελτίωσης (ΡΠΒ) είναι μια νέα μέθοδος per forming με στόχο την προσωπική βελτίωση του συμμετέχοντα.  Δημιουργός της είναι ο Γιώργος Στυλιανόπουλος. 

1.2 Τέχνη και ΡΠΒ 

Η τέχνη είναι πάντα εδώ. Είναι η δυνατότητα, η προοπτική να γίνει κάτι. Να μεταμορφωθεί κάτι σε κάτι άλλο. Δεν δημιουργείται η τέχνη. Απλά υπάρχει για να την ανακαλύψουμε. Ο καλλιτέχνης παίρνει οτιδήποτε και το κάνει κάτι. Αλλά είμαστε όλοι καλλιτέχνες γιατί όλοι παίρνουμε κάτι και το μεταμορφώνουμε σε κάτι άλλο. Αυτή η μεταμόρφωση, γίνεται ακούσια και στην καθημερινότητά μας. Ακούμε τον καλλιτέχνη μέσα μας όταν δουλεύουμε με την ΡΠΒ κι ερχόμαστε σ’επικοινωνία με μια πιο παιχνι διάρικη και εκτός καθημερινών συνθηκών εκδοχή μας. 

1.3 Σκοπός 

Σκοπός του ΡΠΒ, είναι να βοηθήσει τον συμμετέχοντα να μεταμορφωθεί εκούσια ή μη, χρησιμοποιώντας την τέχνη της επιτέλεσης (Performing) έτσι ώστε να κατανοήσει καλύτερα τον εαυτό του και να αυτοβελτιωθεί. Για την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητά του, έχει εμπλουτιστεί με στοιχεία παρμένα απ’την ψυχολογική μέθοδο Άμεσης Προσωπικής

Βελτίωσης Expansion Μethod καθώς και την Expansion SEL (κοινωνική συναισθηματική μάθηση) . 1 

1.4 Γιατί χρησιμοποιούμε το performing για προσωπική βελτίωση 

Το performing και ο χορός έχουν αποδεδειγμένα μεγάλη οφέλη για τον άνθρωπο, τόσο σε σωματικό επίπεδο όπως η διατήρηση της ευελιξίας, η ενδυνάμωση, η ευαισθητοποίηση των 8 αισθήσεων (ειδικά στην ιδιοδεκτικότητα) κ.α., όσο και σε νοητικό όπως βελτίωση της μνήμης (ειδικά της κιναισθητικής), στη “χαλαρότητα” της σκέψης, στην ελάττωση του χρόνου λήψης αποφάσεων, στη βελτίωσης της ποιότητας και της διάρκειας της συγκέντρωσης κ.α. 

Αυτές οι ιδιαίτερες δυνατότητες του performing, το κάνει ιδανική πλατφόρμα για την εξάσκηση σώματος και μυαλού, για την ψυχολογική ενδυνάμωση, καθώς και την εφαρμογή – αλλά και τη δημιουργία – νέων πρακτικών αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης. 

Ο συνδυασμός των τριών αυτών μεθόδων (ΡΠΒ, Expansion, exSEL), είναι ικανή, επομένως, να βοηθήσει τον άνθρωπο σε πολλαπλά επίπεδα και με πολλαπλούς τρόπους, αφού κατανοείται καλύτερα η χρήση του σώματος και το πως και πόσο το επηρεάζει η νόηση, ταυτόχρονα όμως εξελίσσεται η προσωπικότητα, οι κοινωνικές δεξιότητες και βελτιώνεται η ψυχολογική κατάσταση και κατανόηση του πως λειτουργεί ο συμμετέχων. 

 

Η Expansion SEL είναι μια μέθοδος κοινωνικής και συναισθηματικής μάθησης που βοηθάει στο να βελτιώσουμε τη συμπεριφορά μας, στη μείωση του στρες, σε καλύτερες σχέσεις μέσω της αυτογνωσίας, της αυτοδιαχείρισης, της βελτίωσης των κοινωνικών δεξιοτήτων και ευαισθησίας,  καθώς και στην υπεύθυνη λήψη αποφάσεων.

 

1.5 Για ποιους είναι 

Η μέθοδος αυτή απευθύνεται τόσο σε μικρά παιδιά, όσο και σε ενήλικες και υπερήλικες. 

Αφορά εξίσου κάποιον που έχει επαγγελματική γνώση της κίνησης και κάποιον που δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σχέση με το σώμα του. Ένα βασικό συστατικό χρειάζεται: η θέληση για αυτοβελτίωση! 

1.6 Πόσο διαρκεί 

Τμήματα εφαρμογής της μεθόδου γίνονται συνέχεια. Αλλά, δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη χρονική διάρκεια για τη μέθοδο αυτή, επειδή η δυνατότητα για αυτοβελτίωση είναι απεριόριστη. Το για πόσο χρόνο είναι καθαρά προσωπική επιλογή. Εξαρτάται από το που θέλει να πάει κανείς, τι θέλει να βελτιώσει, σε τι βάθος είναι διατεθημένος να βουτήξει και φυσικά το χρόνο που έχει διαθέσιμο. 

Αν υπάρχει θέληση, πάντα υπάρχει τρόπος! 

1.7 Τι διαφορετικό έχει 

Ως μέθοδος εμπνευσμένη απ’την τέχνη, σε ταξιδεύει στην αυτοβελτίωση μ’έναν πρωτότυπο και δημιουργικό τρόπο. 

Επίσης, μπορείς να δεις άμεσα αποτελέσματα, τόσο όσο αφορά την αυτογνωσία, όσο και την αυτοβελτίωση, κάτι που γίνεται εμφανές ακόμα και στην καθημερινότητά σου. 

Τέλος, προσπαθεί αντί να “πατήσει” σε όλα όσα ξέρουμε, να ανοίξει άλλες προοπτικές, να δώσει το έδαφος για νέα μονοπάτια. Πως; Οι

συμμετέχοντες έρχονται σ’επαφή με την κιναισθησία, την ιδιοδεκτικότητα,  την ενδοδεκτικότητα, καθώς και το πως κωδικοποιεί/ αποκωδικοποιεί το σώμα και το μυαλό τα ερεθίσματα που δέχεται. 

1.8 Με λιγότερο απλά λόγια: μια ακτινογραφία 

Είναι μια ψυχοκινητική μέθοδος βασισμένη σε συγκεκριμένες αρχές, για να μπορέσει ο καθένας να συναντήσει/γνωρίσει τον εαυτό του και να αυτοβελτιωθεί. Αυτό γίνεται μέσω της απαλοιφής όλων των στοιχείων που μας αποσπούν την προσοχή, που μας μπερδεύουν, που μας μπλοκάρουν,  

για μπορέσω να είμαι παρόν, στο εδώ και στο τώρα. Στο ποιος πραγματικά είμαι αυτή τη στιγμή. Έτσι ώστε να αναγνωρίζω καλύτερα τι γίνεται γύρω μου και μέσα μου. Όμως, πως αυτοπεριορίζομαι και ετεροπεριορίζομαι (πως με περιορίζουν οι άλλοι); Είτε απ’τις πεποιθήσεις μου, είτε απ’τις πεποιθήσεις των άλλων και της κοινωνίας. Όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, ανοίγει η πόρτα μέσα μου της δυναμικής για αλλαγή και προσωπική εξέλιξη. 

Στον πυρήνα της μεθόδου αυτής, υπάρχει ένα σύνολο αρχών/ ιδεών οι οποίες βασίζονται στην παραδοχή πως ο εαυτός μπορεί να κατανοηθεί, να υπάρξει μόνο σε σχέση με κάτι/κάποιους άλλους ή και τον εαυτό του. Ως άλλους εννοούμε φίλους, γνωστούς, οικογένεια, τη σχέση μας, τα παιδιά μας, αλλά και το φυσικό περιβάλλον, την κοινωνία, οτιδήποτε πέρα απ’τους ανθρώπους.

Οπότε τι είναι ο εαυτός, οι άλλοι, και η σύνδεση μας μ’αυτούς; Είναι μια ερώτηση που απαντιέται απ’τον 3ο κανόνα της σύγχρονης επιστήμης,  δηλαδή πως εσύ είσαι πάντα συνδεδεμένος με την ενέργεια/ το σύμπαν,  είστε ένα. Το πως είσαι συνδεδεμένος είναι το στοιχείο το οποίο ερευνά η μέθοδος ΡΠΒ. Το τι σε συνεπαίρνει, τι σε προβληματίζει, τι σε κρατάει πίσω… Τι συμβαίνει σ’εσένα όταν κάτι συμβαίνει στον κόσμο; Όταν κάτι συμβαίνει μέσα σου; 

Η μέθοδος αυτή έχει 3 επίπεδα. 

Το πρώτο αφορά το να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου και τους άλλους. Το δεύτερο το να βρεις άλλους ανθρώπους και να εξελιχτείς μαζί τους. Το τρίτο το πως μπορείς να δημιουργήσεις γκρουπ ΡΠΒ και να συνταιριάξεις τέτοια γκρουπ μεταξύ τους.  

1.9 Εσωτερική δομή 

Το ΡΠΒ όσο αφορά την εσωτερική της δομή μπορεί να χωριστεί με δύο τρόπους: 

1.9.Α. Γραμμικός διαχωρισμός: Εδώ χωρίζεται σε 3 δομικά block.  1. Φιλοσοφία (3 στοιχεία): Περιλαμβάνει της Αρχές, τις Παιδαγωγίες και τα Εννοιολογικά πλαίσια. Θ’αναφερθούμε σ’αυτά πιο αναλυτικά παρακάτω. 

2.Πεδία Δράσης (5 στοιχεία): Περιλαμβάνει την προετοιμασία πριν την δράση (performing στη σκηνή), την ίδια την δράση,  τον αναστοχασμό στη δράση, το καθημερινό πεδίο δράσης

(τι κάνει ο συμμετέχων στην καθημερινότητά του) και τη μοιρασιά της δράσης (επικοινωνία με φίλους, γνωστούς κλπ)

3. Στάδια ανέλιξης (4): Περιλαμβάνει την αυτεπίγνωση (ποιος είμαι, που έχω ανάγκη να πάω), την επίγνωση του πλαισίου επικοινωνίας (πως σχετίζομαι με…, γιατί σχετίζομαι με…), το σχέδιο δράσης (στρατηγικές/ εργαλεία), και τέλος την ανάδραση (Feedback) / αναθεώρηση / επαναπρο σανατολισμό. 

Από όλα τα παραπάνω, έχει επιλέγει το πιο σημαντικό από κάθε κατηγορία και από εκεί ξεκινάει η θεραπευτική διαδικασία. Είναι το πρώτο βήμα. Η επιλογή είναι η εξής: 

Αυτεπίγνωση (Στάδια ανέλιξης), Μοιρασιά Δράσης (Πεδία Δράσης), Να έχεις ανοιχτή καρδιά (Φιλοσοφία) 

Αυτεπίγνωση: Ρωτώ συνέχεια τι θέλω, ποιος είμαι. Και ως συμμετέχων και γενικότερα ως άνθρωπος. Μόνο αν γνωρίσω τον εαυτό μου μπορώ να συνδεθώ με ανοιχτή καρδιά με τους άλλους, και να τους νιώσω όπως είναι,  να καταλάβω τι θέλουν και ν’αντιδράσω σ’αυτά που κάνουν ως “εγώ κι εσύ” σε πιο ουσιαστικό και αληθινό επίπεδο. 

Αναστοχασμός στη δράση: Όσο δεν κατανοώ το τι κάνω, το πως κινούμαι, το πως λειτουργώ σε σχέση με τους άλλους, τόσο πιο δύσκολο γίνεται το να τα καταφέρω να βελτιώσω τον εαυτό μου. Ο αναστοχασμός,  το να θυμηθώ τι και πως έκανα, είναι σημαντικό εργαλείο για το ξεκαθάρισμα και την κατανόηση της κάθε εφαρμογής της ΡΠΒ και ανοίγει την πόρτα της αυτοβελτίωσης.

Ανοιχτή Καρδιά: Είναι η πιο σημαντική αρχή του ΡΠΒ. Χωρίς αυτή, όλες οι υπόλοιπες αρχές, όπως και η οποιαδήποτε πρακτική γνώση, χάνουν την αξία τους. Χρειάζεται η όλη διαδικασία να είναι ανθρώπινη και με διάθεση αλλαγής. Ένας δρόμος για να γίνει αυτό είναι η ανοιχτή καρδιά, η ουσιαστική και προσωπική εμπλοκή δηλαδή των συμμετεχόντων με καλή πρόθεση, σε οτιδήποτε γίνεται στα πλαίσια του ΡΠΒ. Η παρουσία τους με όλο τους το “είναι”. Όπως είναι αυτό το “είναι” στο εδώ και στο τώρα. 

1.9.Β. Παραστατικός διαχωρισμός: Εδώ παρουσιάζεται η μέθοδος με μια οπτική αναπαράσταση. Την αντιστοίχισή της με ένα δέντρο.

1. Έδαφος/SOIL: Πρώτα υπάρχει το έδαφος. Ποιος είμαι εγώ; Ποιες είναι οι αξίες μου; Τι θέλω; Που θέλω να πάω; Με μια λέξη αυτεπίγνωση. Εσύ παρέχεις την ενέργεια, δίνεις τα θρεπτικά συστατικά στο δέντρο της ζωής/ της δημιουργίας. Εσύ κατευθύνεις την ενέργεια. Εσύ φυτεύεις τον σπόρο. 
2. Ρίζες/ROOTS: Έπειτα υπάρχουν οι ρίζες. Είναι η βάση που πατάει το δέντρο, το βοηθάει να παραμένει στο χώμα (γείωση/  επαναφορά), στη θέση του. Παίρνουν την ενέργεια και τη διοχετεύουν στο δέντρο. Μεταφέρουν την ενέργεια. Είναι οι αρχές, οι παιδαγωγίες, τα εννοιολογικά πλαίσια (φιλοσοφία). 
3. Κορμός/TRUNK: Ο κορμός είναι ο τρόπος ανάπτυξης, το πλαίσιο,  το εργαστήριο της ανάπτυξης, των επιλογών. Η γνώση του σχεδίου δράσης. Τι στρατηγικές χρησιμοποιώ; Τι εργαλεία έχω;  Πως δούλεψε κάτι που έκανα; Αναστοχασμός, αναθεώρηση,  επαναπροσανατολισμός.

4. Κλαδιά/BRANCHES: Τα κλαδιά είναι οι επεκτάσεις, το άπλωμα των ιδεών, της φαντασίας. Η εφαρμογή και οι δοκιμές. Η προετοιμασία πριν τη θεραπευτική σκηνική δράση (τελετή άφιξης), η θεραπευτική σκηνική δράση (εδώ/τώρα/επικοινωνία/ σύνδεση – πλαίσιο επικοινωνίας), το κλείσιμο της θεραπευτικής σκηνικής δράσης (τελετή αποχώρησης), η καθημερινή ρουτίνα (ευρύτερη δράση)/ η προσωπική εξέλιξη. 
5. Φύλλα και άνθη/LEAFS+FLOWERS: Η μορφοποίηση και η παρουσίαση της θεραπευτικής σκηνικής δράσης, με κοινό είτε τους υπόλοιπους συμμετέχοντες, ή κάποιους τρίτους έπειτα από τη σύμφωνη γνώμη όλων. Τα φύλλα αντιστοιχίζονται στη μορφοποίηση/ δοκιμή της θεραπευτικής σκηνικής δράσης (πρόβα) και τα συγκεκριμένης μορφής (λουλούδια) στην παραστάσιμη (παρουσιάσιμη) δράση. 

Μας χρειάζονται και οι δύο αυτές κατηγοριοποιήσεις του ΡΠΒ (γραμμική και παραστατική), για να γίνει κατανοητό απ’τον ίδιο τον συμμετέχοντα,  πως είναι σημαντική για την βελτίωσή του το να μπορεί να βλέπει τα πράγματα από διαφορετικές οπτικές (paradigm shift). 

1.10 Εξωτερική δομή 

Όσο αφορά την εξωτερική δομή του ΡΠΒ, ο κάθε συμμετέχων έχει τη δυνατότητα (και είναι και αναγκαίο), να επιλέξει ο ίδιος τον τρόπο της σκηνικής του συμπεριφοράς και σκέψης. Μπορεί να επιλέξει ή να διαμορφώσει τη δική του φιλοσοφία επιλέγοντας και συνδυάζοντας

οποιαδήποτε κομμάτια του ΡΠΒ, έχοντας τη δυνατότητα να δημιουργήσει και δικά του στοιχεία.  

Αυτό μπορεί να το κάνει τόσο ο συμμετέχων, όσο και ο συντονιστής ΡΠΒ. Αυτή η δυνατότητα να συνδυαστούν στοιχεία της μεθόδου με όποιον τρόπο εξυπηρετεί καλύτερα τον εκάστοτε συμμετέχοντα ή συντονιστή, τους δίνει μια απίστευτη ευελιξία και τη δυνατότητα ο καθένας να ακολουθήσει τη δική του εκδοχή του ΡΠΒ, αρκεί ν’ακολουθεί το πνεύμα που διέπει την μέθοδο (αρχικές παραδοχές και φιλοσοφία) . Αυτή την ιδιότητα της μεθόδου την ονομάζουμε modu larity (ανεξαρτησία – ευελιξία δομικών στοιχείων της μεθόδου).  

1.11 Αρχές ΡΠΒ 

Η μέθοδος ΡΠΒ έχει 9 αρχές. Αυτές οι αρχές δίνουνε ένα στέρεο πλαίσιο,  πάνω στο οποίο μπορεί να δομηθεί μια αποτελεσματική αυτογνωσιακή διαδικασία. Αξίζει να σημειωθεί ό,τι οι περισσότερες απ’αυτές είναι εμνευσμένες απ’ τις αρχές της μεθόδου Self With Others του John Britton.  Στα πλαίσια του ΡΠΒ, αποκτούν μια άλλη διάσταση και μορφή, αφού από την καθαρά επιτελεστική κατεύθυνση που έχουν στη μέθοδο SWO,  παίρνουν έναν θεραπευτικό προσανατολισμό στην ΡΠΒ. 

1. Μη βοηθάς τους άλλους. Κάτι που στην αρχή φαίνεται έλλειψη φροντίδας για τον άλλο, αλλά είναι ακριβώς το αντίθετο τελικά.  Σημαίνει να μην παίρνεις την ευθύνη του άλλου. Να τον αφήνεις να κάνει αυτός τα βήματα αντί να τα περπατάς εσύ γι’αυτόν.
2. Εδώ και τώρα είσαι αρκετός. Ο καθένας έχει ζήσει τα δικά του πράγματα κι έχει περάσει από χίλια κύματα για να φτάσει εδώ που είναι τώρα. Όπως και να’χει οτιδήποτε έχει προηγηθεί, αυτή τη στιγμή είσαι αρκετός, είσαι εδώ επειδή το έχεις επιλέξει. Πολλές φορές θα σκεφτούμε “δεν είμαι έτοιμος” ή “όταν γίνει αυτό τότε θα μπορέσω να κάνω κι εκείνο”. Αυτά είναι δικαιολογίες που λέμε στον εαυτό μας που εντείνουν την αναβλητικότητά μας. Αυτή η κριτική του πως είμαι τώρα,  

αν είμαι έτοιμος, αν είμαι αρκετός δε βοηθάει καθόλου. Είσαι εδώ,  παρατήρησε τον εαυτό σου… πως είσαι σήμερα; Πως νιώθεις; Πως αισθάνεσαι; Τι θέλεις να δουλέψεις; Τι θες να πετύχεις; Τι έχεις ανάγκη;  Το είσαι αρκετός, όμως, δε σημαίνει πως πρέπει να μείνεις όπως είσαι.  Είσαι αρκετός για να στηριχτείς σ’αυτό που είσαι σήμερα και να χτίσεις ένα καλύτερο αύριο. Είσαι αρκετός όπως αρκετό είναι ένα δέντρο,  αλλά κάθε μέρα μεγαλώνει και πλησιάζει όλο και πιο πολύ τον Ήλιο…  Και πρέπει να έχεις ανοιχτή καρδιά και μυαλό για να δεχτείς την πραγματικότητα όπως είναι, όχι όπως θα’θελες να είναι. 

3. Ασχολήσου μόνο μ’αυτά για τα οποία μπορείς να κάνεις κάτι. Κάτι για το οποίο δε μπορείς να κάνεις κάτι είναι το παρελθόν. Ό,τι και να κάνεις τώρα, ό,τι έγινε, έγινε. Μεγάλωσες εκεί που μεγάλωσες, έζησες αυτά που έζησες, έκανες τις επιλογές που έκανες. Σίγουρα έχεις υπέροχες στιγμές, σίγουρα έχεις στιγμές που θα’θελες να εξαφανιστούν απ’τη μνήμη σου. Αλλά οτιδήποτε και να κάνεις τώρα,  

αυτό δε θ’αλλάξει. Το ίδιο ισχύει και για το μέλλον, αν απλά ονειροπολείς γι’αυτό. Για να δημιουργηθεί η δυνατότητα να γίνει κάτι στο μέλλον, χρειάζεται να γίνει κάτι τώρα για να το προετοιμάσει. Το

ν’ασχολείσαι με τους άλλους, μπορεί να’ναι κάτι που συνηθίζεις, αλλά πως σε βοηθάει; Όπως δε μπορείς ν’αλλάξεις αυτά που έκανες, δε μπορείς ν’αλλάξεις αυτά που έκανε και ο άλλος. Και για τι μπορείς να κάνεις κάτι; Μπορείς να κάνεις κάτι μόνο στο εδώ και στο τώρα. 

4. Μην έχεις άποψη. Ξέρω τι θα πεις: μα πως μπορώ να μην έχω άποψη;  Τι θα είμαι ένα άβουλο ον; Θα μας τρελάνεις ρε Γιώργο; Δώσε μου ένα λεπτό να σου πω τι εννοώ. Οι απόψεις μας χαρακτηρίζουν, είναι κομμάτι μας, αλλά δεν είμαστε εμείς. Εμείς είμαστε κάτι πολύ περισσότερο απ’τις απόψεις μας. Οι απόψεις μας βοηθάνε στο να παίρνουμε αποφάσεις, στο να φιλοσοφούμε, στο να ξεπερνάμε καθημερινά προβλήματα. Και φυσικά, ας μη γελιόμαστε, δε γίνεται να μην έχουμε καμία άποψη. Γίνεται όμως να είμαστε διατεθημένοι να τις αλλάξουμε, στο να’μαστε ευέλικτοι σ’αυτό και ανοιχτοί σε κάθε στιγμή,  και αφού ζήσουμε αυτό που ζήσουμε, μπορούμε να έχουμε όσες απόψεις θέλουμε. Αλλά στο εδώ και στο τώρα, όταν δυό μυαλά και δυό καρδιές συναντιόνται, μπορώ να δω καινούργια πράγματα, να γνωρίσω άλλες οπτικές γωνίες. Ας ανοιχτώ λοιπόν σ’αυτό και ύστερα μπορώ να έχω όσες απόψεις θέλω… Αν μείνω στις παλιές απόψεις, στις παλιές παραδοχές, στις προηγούμενες αποφάσεις μου, στον παραμορφωτικό αυτό φακό του παρελθόντος, πως θα μπορέσω να βελτιωθώ και προχωρήσω μπροστά; Αμφισβήτησε τις υποθέσεις σου,  δες αυτό που συμβαίνει τώρα, με το καθαρό μυαλό ενός παιδιού που δεν ξέρει τίποτα. Εδώ, τώρα, μην έχεις άποψη. 
5. Να ξέρεις την προτεραιότητα των πραγμάτων. Υπάρχει πλήθος από ερεθίσματα στο περιβάλλον μας. Στην εποχή του Facebook, του Insta-

gram, του αν δεν κάνω κάτι ηλεκτρονικά, δεν υπάρχω, πως μπορώ να βγάλω άκρη; Καλές ερωτήσεις… Τόσες παρεμβολές και τόσος αποσυντονισμός γύρω σου. Αλλά το καλό είναι πως ξέρεις. Αν ρωτήσεις τις κατάλληλες ερωτήσεις ξέρεις τι να επιλέξεις. Τι είναι σημαντικότερο; Τι λιγότερο σημαντικό; Τι δεν αξίζει τον χρόνο σου;  

Μην προσπαθείς να τα κάνεις όλα. Δε μπορείς. Οι σημερινοί ρυθμοί είναι αδυσώπητοι. Μπορείς όμως να κάνεις τα πιο ουσιαστικά για σένα.  Μετά αν υπάρχει χρόνος κι έχεις όρεξη μπορείς ν’ασχοληθείς και μ’άλλα. Να θυμάσαι πως είτε φαίνεται εγωιστικό είτε όχι, εσύ έχεις προτεραιότητα. Δεν έχει νόημα να βοηθάς τους άλλους αν εσύ γίνεσαι κουρέλι. Αργά ή γρήγορα δε θα μπορείς να κάνεις τίποτα, πόσο μάλλον να βοηθήσεις κάποιον. Το ίδιο ισχύει και για τις σχέσεις. Εσύ είσαι ο πιο σημαντικός, και μόνο αν νιώθεις άνετα σε μια οποιασδήποτε μορφής σχέση, τότε μπορείς να δώσεις ουσιαστικά πράγματα, να επενδύσεις σ’αυτή τη σχέση. Και έχε υπόψιν σου πως κάτι που σήμερα είναι σημαντικό, αύριο μπορεί να μην είναι. Οπότε νιώσε… αφουγκράσου…  

τι είναι σημαντικό σήμερα; Για σένα τι είναι σημαντικό σήμερα; Τι είναι για σένα, σήμερα, τώρα, λιγότερο σημαντικό ή ασήμαντο; Ωραία! Αν δεν έχεις χρόνο για όλα, ξέρεις τι θα σε βοηθήσει περισσότερο να κάνεις σήμερα. Για σένα, για μένα, για όλους. 

6. Όταν επικρατεί το χάος, ψάξε τη ροή μέσα σ’αυτό. Κάθε μέρα έχω να κάνω ένα σωρό πράγματα. Κάθε στιγμή συμβαίνουν απρόοπτα και πράγματα που μου είναι αδύνατο ή δύσκολο να τα διαχειριστώ. Και τότε το ένστικτό μας, ο μηχανισμός άμυνας που έχουμε, μας σπρώχνει στο να ελέγξουμε τα πράγματα, να κυριαρχήσουμε πάνω σ’αυτά. Κάτι

αδύνατο, όσο και αν κάποιες φορές έχουμε την ψευδαίσθηση του ελέγχου. Οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να συμβεί κάτι που να τ’ανατρέψει όλα. Κάτι που έχει συμβεί στο παρελθόν, θα μας οδηγήσει να ξαναπονέσουμε και ν’αντιδράσουμε λίγο-πολύ με τον ίδιο τρόπο.  

Πιο αποτελεσματικό είναι να βρω ένα μέρος ηρεμίας. Ένα μέρος που είναι αποδεκτό ό,τι έχω περάσει και νιώθω. Αυτός είναι ο χώρος του ΡΠΒ, όπου θα σε βοηθήσει να βρεις τη ροή σου μέσα σε όλες τις φουρτούνες. Αλλά συνδυάζοντας και την προηγούμενη αρχή, το να βάλεις μια προτεραιότητα στα πράγματα, να τα βάλεις σε μια σειρά σε μια ροή, θα σε βοηθήσει να ηρεμήσεις και να δεις τι είναι πιο σημαντικό να κάνεις τώρα, και στο επόμενο τώρα, και στο επόμενο τώρα… να αντιμετωπίσεις την πρώτη δυσκολία και την επόμενη και τη μεθεπόμενη. Όχι βιάζοντας τα πράγματα, αλλά γνωρίζοντας πως αντί να προσπαθώ να ελέγξω τα πράγματα να προσπαθήσω να βρω το πως εγώ θα ελιχθώ, πως θα αντιμετωπίσω ένα πράγμα τη φορά, κάνοντας ένα βήμα κάθε στιγμή. Και τότε το χάος γίνεται πιο ξεκάθαρο, λιγότερο μπερδευτικό. Μικραίνει το βουνό τόσο όσο να μπορώ να αναπνεύσω με ανακούφιση. 

7. Όταν δεν υπάρχει τίποτα για σένα να κάνεις, μην κάνεις τίποτα.  Ακούγεται σίγουρα κάπως παράξενο. Πως να μην κάνω τίποτα; Με τόσο τρέξιμο που υπάρχει; Με τόσα πράγματα με τα οποία τρέχω; Αν δεν κάνω τίποτα είμαι τεμπέλης! Το να μην κάνεις τίποτα, σημαίνει πως σ’όλο αυτό το τρέξιμο που έχω, πρέπει να πάρω το χρόνο μου. Για να κάτσει μέσα μου αυτό που κάνω. Να δώσω χώρο σε αυτό που πάει να δημιουργηθεί. Όταν τελειώνω κάτι, παίρνω λίγο χρόνο, κάνω μια

παύση ώστε να απορροφήσω αυτό που έγινε. Και μετά πάω στο επόμενο πράγμα. Κάτι θα μου πει ο εαυτός μου σ’αυτό το κενό. Δεν είναι στην ουσία ένα “δεν κάνω τίποτα”, είναι ένα “αφήνω τα πράγματα να δημιουργήσουν τον κόσμο τους μέσα μου”. 

8. Ν’αποζητάς την απόλαυσή σου. Θες τον ενθουσιασμό στη ζωή σου;  Βρες ποιο είναι το πάθος σου. Αν θέλω να αποφύγω τον καθαρό αποσυντονισμό, βοηθάει αν εστιάσω στην ερώτηση “τι μ’αρέσει σ’αυτή την κατάσταση; Τι απολαμβάνω;”. Αυτό δε σημαίνει σταμάτησε να κάνεις πράγματα που δε σ’αρέσουν. Ούτε κάνε πράγματα που δε σ’αρέσουν. Μπορεί να’σαι σε μια δουλειά που δε σ’αρέσει, αλλά να τη χρειάζεσαι. Τι μπορείς όμως ν’απολαύσεις; Είναι μια σκέψη που σε βοηθάει να νιώθεις πως έχουν νόημα αυτά που κάνεις, αλλά βρίσκεις και τι σ’ενδιαφέρει να’χεις μέσα στη ζωή σου. Είναι ένας τρόπος του να έχεις την καλύτερη δυνατή εμπειρία σ’αυτό που κάνεις. 
9. Να έχεις ανοιχτή καρδιά. Ανοιχτή καρδιά για τους άλλους. Να τους νιώσεις όπως είναι, να καταλάβεις τι θέλουν και ν’αντιδράσεις σ’αυτά που κάνουν ως εσύ και ως εσύ και αυτοί. Σ’ένα ουσιαστικό και ειλικρινές, σ’ένα ανθρώπινο επίπεδο. Χωρίς αυτή, όλες οι υπόλοιπες αρχές, όπως και η οποιαδήποτε τεχνική γνώση χάνουν την αξία τους.  

Χρειάζεται η επιτέλεση (δράση) να είναι ανθρώπινη, και ο δρόμος για να γίνει αυτό είναι η ανοιχτή καρδιά. Η ουσιαστική και προσωπική εμπλοκή, δηλαδή, των συμμετεχόντων στη σκηνική δράση με όλο τους το είναι.

1.12 Εννοιολογικά πλαίσια 

Στο ΡΠΒ ασχολούμαστε τόσο με το σώμα όσο και με το μυαλό. Δεν έχει νόημα ν’απευθυνθούμε σ’ένα μπλοκαρισμένο μυαλό, όσο καλά και να’χουμε δουλέψει την κίνηση και το αντίστροφο. Αυτός είναι και ο λόγος που χρησιμοποιούμε τα εννοιολογικά πλαίσια.  

Τα εννοιολογικά πλαίσια του ΡΠΒ είναι τα παρακάτω: 

1. Που εστιάζω την προσοχή μου. Με όσο πιο μεγάλη λεπτομέρεια παρατηρώ, τόσο πιο καλά και ποιοτικά συμπεράσματα μπορώ να βγάλω. Άλλο όμως η προσοχή και άλλο η εστίαση. Η προσοχή είναι μια ανοιχτότητα/διαθεσιμότητα, ευαισθησία σε ό,τι συμβαίνει, ή σίγαση του εσωτερικού μου ψύθιρου. Εστίαση είναι το που κατευθύνω την προσοχή μου. 
2. Αλλαγή της οπτικής. Των μοτίβων που λειτουργούμε. Είναι το ατομικό μας φίλτρο. Ερμηνεύουμε το τώρα με βάση τις παλιές μας εμπειρίες. Η αλλαγή αρχίζει με την παρατήρηση. Πως βλέπω τον κόσμο; Πως σκέφτομαι; Πως δρω; Και μετά προσπαθώ ν’αλλάξω τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, την οπτική μου γωνία. Αυτό θ’αλλάξει και το πως θα δράσω και επεκτατικά το ποιος είμαι. Ένας τρόπος να το κάνω είναι ν’αντιστρέψω την οπτική μου, να δω τα πράγματα απ’την ανάποδη και μετά να καταλάβω πως δεν χρειαζόταν καν να υπάρχει αυτή η οπτική.  

Πάω μετά πιο βαθιά, στην περιοχή του δεν υπάρχει σωστό και λάθος,  γιατί απλά δεν υπάρχει και δε χρειάζεται να υπάρχει. Υπάρχει μόνο το να μπορώ να δω καλύτερα αυτά που συμβαίνουν μπροστά μου, και να επιλέγω τι είναι κατάλληλο ή ταιριαστό να κάνω στο εδώ και στο τώρα. 

Αν το κάνω στις συναντήσεις του ΡΠΒ, θα το κάνω και στη ζωή μου. Το πρόβλημα δεν είναι η οπτική μας. Το πότε και πως την χρησιμοποιούμε,  το αν ταιριάζει ή όχι σ’αυτό που γίνεται, είναι αυτό που μπορεί να μας δημιουργήσει προβλήματα. 

 

3. Top down/botton up. Αυτά τα δύο ζευγάρια, είναι όροι που χρησιμοποιούνται συχνά στη σύγχρονη νευροεπιστήμη. Τι σημαίνουν;  Το Top αφορά τον εγκέφαλο και συνήθως αφορά τη σκέψη. Το Bot tom αφορά το σώμα και πιο συγκεκριμένα την κίνηση. Το Top down  σημαίνει πως κινούμαι με βάση τις αρχές και άλλα ενοιογικά πλαίσια.  Μου αποκαλύπτει το σώμα το πως σκέφτομαι και πως μεταφράζω συγκεκριμένες οδηγίες. Το Bottom Up σημαίνει πως κινούμαι χωρίς σκέψη και μέσω της παρατήρησης αντιλαμβάνομαι πως κινούμαι ως άτομο ή τι γίνεται στο σώμα μου (τι κινητική κατάσταση έχει). Αυτό θα επηρεάσει το πως αντιλαμβάνομαι κάποια πράγματα. Μαθαίνουμε και απ’τα δύο και υπάρχει χρησιμότητα και στα δύο. Πως εξασκώ (βελτιώνω) το πρώτο; Με διαλογισμό, συνειδητή σκέψη, γιόγκα. Πως εξασκώ (βελτιώνω) το δεύτερο; Με την εξάσκηση του αυτονομικού συστήματος μέσω της ανάσας, του αγγίγματος και της κίνησης. Αυτό το εννοιολογικό πλαίσιο βοηθάει πολύ στην συνειδητοποίηση σωματικών και νοητικών μπλοκαρισμάτων που έχουμε, αλλά και στο να δούμε βιωματικά το πως/πότε ενεργοποιείται το Συμπαθητικό και Παρασυμπαθητικό σύστημα του οργανισμού μας.

4. Αισθήσεις. Κοίταξε, άκου, νιώσε… Οι αισθήσεις είναι το παράθυρο,  ίσως ένα πολύ υποκειμενικό και μερικές φορές παραμορφωτικό παράθυρο, αλλά απ’αυτό παίρνουμε αρκετές χρήσιμες πληροφορίες για το τι γίνεται γύρω μας και στους γύρω μας. Γίνε παιδί και προσπάθησε ν’ανακαλύψεις, να νιώσεις. Ο κόσμος ποτέ δεν είναι ο ίδιος κι ας φαίνεται ο ίδιος. 
5. Θεωρία ροής. Όλοι μας θέλουμε να έχουμε τη βέλτιστη εμπειρία γιατί τότε περνάμε πιο όμορφα! Είναι η αίσθηση πως δεν υπάρχει χρόνος πια. Πότε το πετυχαίνουμε αυτό; Όταν βρισκόμαστε κοντά στο μέγιστο των δυνατοτήτων που πιστεύουμε ότι έχουμε τώρα, χωρίς να τις ξεπερνάμε. Αν πιστέψουμε πως τα όριά μας είναι μικρά τότε έτσι είναι. 

Αν πιστέψουμε πως είναι μεγάλα, θα πετύχουμε περισσότερα πράγματα. Εξαρτάται από εμάς…

6. Θετική ανατροφοδότηση. Κι αυτό μαζί με κάποιες αρχές, μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί. Είναι άλλο πράγμα το να λες καλά πράγματα στον άλλον για κάτι που έκανε και άλλο το να λες χρήσιμα, θετικού προσήμου πράγματα που’ναι προϊόν ειλικρινούς παρατήρησης. Σκοπός της είναι η συνειδητοποίηση του τι κάνω/σκέφτομαι καλά για να συνεχίσω να το κάνω και να χτίσω πάνω σ’αυτό. Το πώς κάνω μοναδικά κάποια πράγματα και πώς ξεχωρίζω απ’τους άλλους μέσω αυτών. Σημαντικό κομμάτι της θετικής ανατροφοδότησης είναι και η φρασεολογία που θα χρησιμοποιήσω. Μας ενδιαφέρει να’μαστε όσο συγκεκριμένοι και συνοπτικοί γίνεται. Χρήσιμη είναι η χρήση

συγκεκριμένου παραδείγματος για να γίνει κατανοητή πέρα παρεξήγησης η πληροφορία που δίνουμε στον άλλον. 

1.13 Πρακτικό κομμάτι – Ασκήσεις 

Τα εργαλεία μας είναι διάφορες σύγχρονες βιωματικές κινησιολογικές πρακτικές και ασκήσεις – στις οποίες ενσωματώνονται, πλέον, και κομμάτια απ’την Expansion και το exSEL – όπως το ballgame, κίνηση solo, κίνηση με σημείο εστίασης, κίνηση ως ζευγάρια, ομαδική κινησιολογία, εξέταση απλών κινήσεων (πχ πως κάθομαι), του εσωτερικού σκαναρίσματος κλπ. 

Επίσης, βάση για το κινησιολογικό κομμάτι και τις ασκήσεις που γίνονται στις συναντήσεις της μεθόδου, είναι η σύγχρονη νευροεπιστήμη. Βασική παραδοχή της μεθόδου, είναι η λεγόμενη νευροπλαστικότητα. Δηλαδή το γεγονός πως ο εγκέφαλος συνεχίζει να μαθαίνει συνέχεια, όπως και το σώμα. Μέχρι πριν 10-15 χρόνια, θεωρούσαμε δεδομένο πως ο εγκέφαλος,  

αλλά και το σώμα, ύστερα από κάποια νεαρή ηλικία γινόταν ανελαστικό και δε μπορούσε να μάθει ή μάθαινε με αυξανόμενη δυσκολία. Αυτό πλέον το έχει απορρίψει η σύγχρονη νευροεπιστήμη, αφού υπάρχουν πλέον αρκετές έρευνες που έχουν αποδείξει τόσο ο εγκέφαλος όσο και το σώμα,  

έχουν τη δυνατότητα να μαθαίνουν διαρκώς, με πολύ μικρές απώλειες στην ικανότητα για μάθηση με την πάροδο των χρόνων. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δεν υπάρχει η φυσική φθορά, αλλά η ικανότητα για μάθηση διατηρείται σε υψηλά επίπεδα, πλέον των σωματικών περιορισμών λόγω ηλικίας. Αυτό αποδεικνύεται έμπρακτα, τόσο από μεγάλους αθλητές που παρ’όλο το γεγονός πως το σώμα τους δεν έχει τις σωματικές ικανότητες

ενός νεότερου αθλητή, εξακολουθεί να επιτυγχάνει πρωταθλητικές επιδόσεις (αλλάζοντας τον τρόπο που χρησιμοποιούν το σώμα), αλλά και από μεγάλους ηθοποιούς που στα γεράματα αποδίδουν ακόμα καλύτερα απ’ότι σε νεότερη ηλικία. 

Στο ΡΠΒ δίνουμε το χώρο και το χρόνο να ξαναμάθει το μυαλό και το σώμα, καθώς και να θυμηθεί πόσο ελεύθερα ήταν και τα δύο όταν ήμασταν μικροί. Να μεταμορφωθεί από το ποιος/ποια είναι τώρα, σε μια άλλη, καλύτερη εκδοχή του εαυτού του/ του εαυτού της. 

Όσο αφορά το πρακτικό κομμάτι, έχουν ενσωματωθεί (προσαρμοστεί)  στο ΡΠΒ τόσο πρακτικές από συγκεκριμένες τεχνικές performing και so matics όπως μέθοδος Abramovic, SWO, Alexander κλπ, όσο και πρακτικές από μη-performing κατευθύνσεις όπως το Self-scan του Mindsight, την ενίσχυση της συναισθηματικής αντίληψης από τη θεωρία δημιουργίας συναισθημάτων της Lisa Feldman Barrett, τις ασκήσεις χαλάρωσης του πνευμονογαστρικού νεύρου (polyvagal nerve) της Susie Baxter, τη θεραπευτική νευροπλαστικότητας της Irene Lion κλπ. 

Οι ασκήσεις που γίνονται, έχουν καταβολές απ’το performing αλλά πάντα γίνεται μια προσαρμογή τους στα δεδομένα του εδώ και του τώρα, κι έχουν ένα θεραπευτικό στόχο, σε αντίθεση με το στόχο “βελτίωσης” της ικανότητας επιτέλεσης που αφορά το performing. Μπορούν είτε να βασίζονται/ διέπονται από τις αρχές/εννοιολογικό πλαίσιο (φιλοσοφία) της ΡΠΒ, είτε απλά να έχουν ένα συγκεκριμένο θεραπευτικό σκοπό. 

Κάποιες από αυτές είναι οι παρακάτω:

 

1. Ballgame: Ένα διάσημο, εύχρηστο και αποτελεσματικό θεραπευτικό εργαλείο. Όλοι κάθονται σ’έναν κύκλο και πετάνε ένα ή περισσότερα μπαλάκια στον/στους άλλους. Μπορούμε εύκολα δίνοντας απλές οδηγίες, να κάνουμε κατανοητό το πως σκέφτεται και δρα ο καθένας απτούς συμμετέχοντες στις πιο απλές συνθήκες. Ανάλογα το που θέλουμε κάθε φορά να κατευθυνθεί η προσοχή, μπορούμε να υπενθυμίσουμε τις αρχές/ιδέες του ΡΠΒ. 

2. Κίνηση με κάποιο σημείο εστίασης: Η κίνηση, αναδεικνύει τη σκέψη αλλά και τα μοτίβα συμπεριφοράς που έχουμε. Ανάλογα το που εστιάζουμε την προσοχή μας, κινούμαστε με έναν συγκεκριμένο τρόπο.  Ταυτόχρονα, αναδεικνύονται στοιχεία για εμάς που τ’αγνοούμε ή δεν είναι εύκολο να τα παρατηρήσουμε στην καθημερινότητά μας. 

Παραδείγματα σημείων εστίασης είναι κινώ ένα μόνο μέλος του σώματος, επηρεάζω εγώ την κίνηση/ αφήνω να επηρεαστώ από τον άλλον, εκφράζομαι μόνο με κίνηση ή μόνο με λόγο (όχι ταυτόχρονα κίνηση και λόγος) κλπ 

3. Σόλο: Κινείται ένας και κάποιος άλλος παρατηρεί. Η εξωτερική παρατήρηση είναι σημαντική για το feedback που θα δωθεί στο τέλος του σόλο. Μπορώ να λαμβάνω υπόψιν το κοινό ή όχι, να ξέρω από που ξεκινάει η κίνηση κάθε φορά, καθώς και να μου δίνει ο εξωτερικός παρατηρητής οδηγίες για το πως να κινηθώ ανά τυχαία χρονικά διαστήματα, χωρίς όμως να κυριαρχούν οι οδηγίες της κίνησης

 

4. Ζευγάρια: Εδώ υπάρχουν άπειρες δυνατότητες όπου ξεκινούν απ’τις δυνατότητες του σόλο και προστίθενται όλες οι δυνατές περιπτώσεις του επικοινωνώ και επηρεάζομαι ή επηρεάζω την κίνηση του άλλου.  Σ’αυτές τις ασκήσεις μπορεί να ενσωματωθεί και το role play, όπου επιλέγεται μια συγκεκριμένη πρόσφατη ή πιο παλιά εμπειρία και είτε είναι η αφορμή για την κίνηση, είτε ξεκινάμε ή καταλλήγουμε στην εμπειρία με κάποιον τρόπο.

 

5. Ομαδικές ασκήσεις: Αυτό είναι ίσως το πιο δύσκολο θεραπευτικό κομμάτι, γιατί ο συνδυασμός όλων των συμμετεχόντων σε ομαδική δουλειά αφαιρεί τη δυνατότητα της λεπτομερούς παρατήρησης όλων.  Δίνει όμως τη δυνατότητα για συνεργασία και παρατήρηση απ’τη μεριά των συμμετεχόντων όλων των συναδέρφων. Τέλος, η πιο δυνατή της εκδοχή, είναι όταν ο κάθε συμμετέχων χρησιμοποιεί κάποια εμπειρία του και χορεύει αλληλεπιδρώντας με τους άλλους σε ένα πιο ανθρώπινο επίπεδο.

6. Ξαπλωμένος – όρθιος, Καθιστός: Αφορά μια πρακτική απ’την τεχνική Alexander όπου με λεπτομέρεια εξετάζουμε το πως σηκωνόμαστε απ’το πάτωμα και πως καθόμαστε σε μια καρέκλα. Από το πως ακριβώς θα το κάνει κάθε σώμα, θα μας δείξει στοιχεία της σκέψης του συμμετέχοντα,  

αφού η σκέψη πάντα βρίσκει τον τρόπο σε ασυνείδητο επίπεδο να εκφραστεί μέσω του σώματος. Αυτή η άσκηση μπορεί να εμπλουτιστεί και με συναισθηματικές συνθήκες ή αρχές, οι οποίες θα οδηγήσουν το συμμετέχοντα να εξωτερικεύσει στο σώμα και να εκτονώσει το εσωτερικό συναισθηματικό του φορτίο.  

7. Εσωτερικό σκανάρισμα: Είναι ένας τρόπος να έρθουμε σ’επαφή με την αίσθηση της ενδοδεκτικότητας. Η ενδοδεκτικότητα (interoception) είναι η 6η αίσθηση του ανθρώπινου σώματος. Είναι η ικανότητα να

αντιλαμβάνομαι την εσωτερική κατάσταση του σώματός μου. Με διάφορες κινητικές και μη ασκήσεις, αλλάζοντας την το εσωτερικό μου τοπίο σκόπιμα, μπορώ να μάθω πως να αντιλαμβάνομαι τι γίνεται μέσα μου πιο εύκολα και γρήγορα, κάτι που βοηθάει και στην κατανόηση και μερικό έλεγχο των συναισθημάτων μου. 

Αυτές είναι κάποιες απ’τις πρακτικές που χρησιμοποιούνται απ’το ΡΠΒ και αναφέρθηκαν εδώ ως παραδείγματα για να γίνει καλύτερα αντιληπτό και αυτό το κομμάτι της μεθόδου.

Η μέθοδος Άμεσης Προσωπικής Βελτίωσης Expansion Μethod, είναι μια μέθοδος προσωπικής βελτίωσης τόσο σε ψυχολογικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο κατανόησης του πως λειτουργεί ο κόσμος αλλά και ο άνθρωπος σε συμπεριφοριστικό επίπεδο. 

Eίναι μια συνθετική, συνδυαστική, εκπαιδευτική μέθοδος άμεσης προσωπικής βελτίωσης. Προσφέρει Αποφόρτιση Τραύματος,  Επαναπρογραμματισμό Πεποιθήσεων και Κοινωνική Συναισθηματική Μάθηση σε μια θεραπευτική εφαρμογή.  

Παρέχει άμεση λύση σε ένα συναισθηματικό πρόβλημα την φορά, μικρό ή μεγάλο μέσα σε λίγες ώρες, παρακάμπτοντας μακροχρόνιες θεραπευτικές διαδικασίες και επαναφέροντας την δύναμη της θεραπείας στα χέρια του δέκτη.  

Συνδυάζει επιτυχώς 4 διαφορετικές επιστήμες: Ψυχοθεραπεία, Life Coaching, Φυσικές επιστήμες και Συναισθηματική και Κοινωνική Νοημοσύνη.  

2.1 Πώς λειτουργεί 

 

Χρησιμοποιώντας ως έναυσμα μια έντονη σύγχρονη τραυματική εμπειρία αποκαλύπτει τα πρωταρχικά πυρηνικά συναισθήματα που την επιφορτίζουν (μετάθεση συναισθήματος) και τα αποφορτίζει από την βάση της προσωπικότητας. Στην συνέχεια βοηθά να επαναπρογραμ ματιστεί η προσωπικότητα εφαρμόζοντας μια θετική πεποίθηση εκεί που

υπήρχε η αρνητική με ένα πρόγραμμα 21 ημερών με προαιρετική παρακολούθηση – εποπτεία. 

2.2 Θεωρητικό αξίωμα Expansion 

H Expansion βασίζεται σε ένα βασικό Θεωρητικό Αξίωμα: 

“Κάθε άνθρωπος εκπέμπει μια προσωπική δόνηση.  

Αυτή η δόνηση εκπέμπεται στο Σύμπαν του και το συντονίζει βοηθώντας τον να το ερμηνεύει με ένα τρόπο που μπορεί να το κατανοεί.  Η δόνηση αυτή δημιουργείται από τα συναισθήματά του. “

Αυτό το αξίωμα στηρίζεται στους 4 κανόνες της σύγχρονης επιστήμης: 

  1. Υπάρχει μόνο μια ενέργεια. 

2. Οι αισθήσεις σου μεταφράζουν αυτή την ενέργεια στον υλικό μας κόσμο για να   τον κατανοήσει. 

3. Εσύ και η Ενέργεια του Σύμπαντος είστε ένα. 

4. Κάθε δράση δημιουργεί την αυτόματη και ενστικτώδη αντίδραση του συνόλου της δημιουργίας πάνω σου. 

 

2.3 Πεντάπτυχο Expansion 

 

To πεντάπτυχο αφορά τα διακριτά βήματα με τα οποία “υλοποιείται” το αξίωμα της Expansion . 

Τα βήματα είναι τα παρακάτω: Σκέφτομαι – νιώθω – εκπέμπω – δημιουργώ – ερμηνεύω. Οι σκέψεις δημιουργούν τα συναισθήματα, αυτά εκπέμπονται στο Σύμπαν, συντονίζουν, συγκροτούν την ύλη και ερμηνεύονται με την λογική σου. 

2.4 Φάσεις συμβουλευτικής διαδικασίας 

Η συμβουλευτική διαδικασία της Expansion έχει 4 στάδια: 

1.  Ψυχαναλυτική φάση. Εδώ γίνεται η σύνδεση των γεγονότων της ζωής του δέκτη (στάδιο κατανόησης) 
2. Συστημική φάση. Εδώ μέσω του δημιουργικού οραματισμού αναβιώνει τα συστήματα και τις συμβάσεις της οικογένειας και τα αποφορτίζει (αποφόρτιση τοξικών συναισθημάτων). 
3. Συμπεριφοριστική φάση. Εδώ καταστρώνεται ένα δημιουργικό σχέδιο επαναπρογραμματισμού των πεποιθήσεων.  
4. Εποπτεία. Εδώ γίνεται η εβδομαδιαία εποπτεία για την στάθμιση και βελτίωση των αποτελεσμάτων (τις 21 μέρες που διαρκεί ο επαναπρογραμματισμός) με μια τελική συνεδρία στη λήξη των 21  ημερών. 

Αξίζει να σημειωθεί εδώ πως πριν το ξεκίνημα και με την ολοκλήρωση μιας θεραπευτικής διαδικασίας Expansion, για λόγους στάθμισης της θεραπείας, γίνονται EQ και Perma τεστ (συναισθηματικής νοημοσύνης και ευτυχίας αντίστοια). 

2.5 Γραμμή Παρελθόντος 

Είναι όλες οι στιγμές της ζωής μας, τοποθετημένες η μία δίπλα στην άλλη,  σε μια ευθεία. Όταν συνδεόμαστε με τη γραμμή παρελθόντος μας συναισθηματικά, εμπλουτίζουμε την ποιότητα των συναισθημάτων μας αυξάνοντας την έντασή τους. Όταν συνδεόμαστε με τη γραμμή παρελθόντος νοητικά, συμπληρώνουμε την ερμηνεία μας ανάλογα με τί ερμηνεία είχαμε στις συνδεδεμένες εμπειρίες. 

Μερικές φορές αυτές οι συνδέσεις μας κάνουν να αντιδρούμε όχι ως ενήλικες αλλά ως μικρά παιδιά. Η προσωπικότητα του ατόμου έχει μια ιστορική βάση. Είναι η αυτοδημιουργία του ανθρώπου στη διαδρομή του χρόνου. Η προσωπικότητα χτίζεται συνεχώς. 

2.6 Δέντρο Μέλλοντος 

Το μέλλον απεικονίζεται ως ένα δέντρο. Αυτό έχει κεντρικό κορμό και κλαδιά. Ο κεντρικός κορμός ορίζεται από τα ενδεχόμενα των επιλογών που έχουμε ήδη κάνει, ενώ τα κλαδιά, επιλογές που θα προσπαθήσουμε να πετύχουμε.